تاکسی

توی تاکسی نشسته بودم و داشتم بعد از دادن امتحان دینی به خونه بر می گشتم . تاکسی دار آهنگ گذاشته بود و صداش رو هم تا تهش زیاد کرده بود . من مردد بودم که بهش بگم آیا خاموش کنه یا نه . اصلا آیا الآن به من واجبه که نهی از منکر بکنم ؟ پس تو ذهنم صفحه 151 دینی! (1)رو مرور کردم :

شرایط وجوب امر به معروف و نهی از منکر :

1-بداند چیزی را که شخص ترک کرده و انجام نداده ، از واجبات است و یا آنچه را انجام داده از محرمات است .

:((حالا درسته این آهنگه یکم چیز هست ولی دیگه خیلی چیز نیست !! تحمل میکنم . اصلا شاید اگه بهش بگم بنده خدا ناراحت بشه . نه بابا ! آهنگه خیلی بد نیست .روز عیده . بزار شاد باشه .))

2-بداند که شخص گناهکار تصمیم دارد گناه خود را ادامه دهد . پس اگر نداند یا احتمال بدهد که تکرار نمی کند ، امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست .

((اصلا از کجا معلوم این بنده خدا میخواد بازم گوش کنه . شاید امروز توی خونه با زن و بچه اش دعواش شده بوده و الان این آهنگو گذاشته یکم دلش وا بشه . ول کن بابا .))

3-احتمال بدهد که امر و نهی او موثر واقع بشود . در امر و نهی او مفسده ای نیست .(ضرر جانی ، مالی یا آبرویی قابل توجه نداشته باشد )

:((اگه الان بهش گفتی و قبول نکرد چی . اصلا به قیافه اش هم نمی خوره قبول کنه . اگه بهش گفتم و بعد جلوی این چند تا مسافر دیگه شروع کرد به جیغ و داد کردن و اینکه شما مذهبی ها چقدر خشکید . اصلا نمی ارزه . الآن میرسی خونه . تموم میشه .))

خودم رو با این استدلال ها قانع کرده بودم که امر به معروف و نهی از منکر الآن از گردن من ساقطه . توی حال خودم بودم که نگاهم به یکی از این بیلبورد های سطح شهر افتاد . روش یک حدیث از امام حسین (ع) زده بودند :

((رستگـار نمی شوند مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد . ))(2)

یک لحظه تکون خوردم . انگار مخاطب این حدیث من بودم . دلمو به دریا زدم . هرچی میخواد بشه . من باید وظیفه مو انجام بدم . رو کردم به راننده و بهش گفتم :((آقا خیلی ببخشید ، امکانش هست یکم صدای این آهنگ رو کم کنید ؟))

راننده هم یه نگاهی از روی تعجب بهم کرد و گفت :((بیا . اصلا خاموش میکنم . )) خودمونیم ها . ولی خیلی خوشحال شدم . من خواستم یکم صدای آهنگ رو کم کنه ولی خدا کاری کرد که کلا ضبطش رو خاموش کنه . آره : إِن تَنصُرُواْ اللَّهَ یَنصُرْکُمْ(3)

.....................................................................................................................................................

1-بالای صفحه – سه خط اول!!!!!!!!

2-بحارالانوار(ط-بیروت) ج 44 ، ص 383

3-آیه 7 سوره محمد(ص)

4-به نظرم این داستان قابلیت تبدیل شدن به یک فیلم رو هم داره .

 

طعم شکست

گاهی باورت نمی شود ، اما باید قبول کنی که شکست خورده ای . نمی دانم چرا ، اما هیچ گاه در طول زندگی ام از شکست خوردن  احساس خوبی نداشته ام .اما باید قبول کرد که شکست خورده ای .

فقط کاش این شکست خوردن ها باعث شکستن آدم نشود . که شکستن آدم هویت او را بر باد می دهد . زندگی او را بر باد می دهد .قبلا می گفتند  که این ، پلی به سوی پیروزی است . اما بعضی شکست چنان تو را به زمین می زنند که چشیدن طعم پیروزی را برایت غیرقابل تصور می کنند .

و وای اگر این شکست از جانب نفست باشد ...