و نمی دانم چه شده

امشب دلم خیلی گرفته ...

                                    و نمی دانم چه شده

هرچه بیشتر به جنایات داعش می اندیشم بیشتر به فکر فرو می روم . آخر چطور می توانند ؟؟؟

سر می برند 

                  حرمت شکنی می کنند

                                                   حرمت حرم امامان عزیزتر از جانمان را می شکنند

                                                      و من هنوز نمی دانم چه شده

هان ای شیعیان ! 

آیا حسین (ع) آنگاه که به حرمش تجاوز شد ندای  ((هل من ناصر ینصرنی )) سر نداد ؟

                                     یا ابا عبدالله ! هیچ کار از دست من بر نمی آید جز اظهار شرمندگی . حتی دعاهایم دگر نای بالا رفتن                                                                            ندارند .

پیوند اعضا می کنم تا زنده ام :    قلبم برای فلسطین                         دستم برای بحرین و ...*

                                                               چشمم برای عراق

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 *این جمله از خودم نبود . توی یک تقویم خونده بودم

و اندر باب کارنامه

و بالا خره پس از 8 ماه و 24 روز و 8 ساعت جان کندن امروز با دلی آرام به سوی دیدار یار حقیقی 

شتافتم . 

                   (( یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة ))

 بدانید که کارنامه را به دست راستم دادند و هنگامی که آن را گرفتم لبخندی بس ملیح از شادی بر لبانم

 نقش بست . از همان اول هم می دانستم روز حساب در کار است .

.

.

.

 در همین حال خوش بودم که ناگاه منادی صدایی برآورد که لرزه بر اندامم افتاد :

یا متقلبین و یا تنبلون ! انتم اصحاب الخسر . اذهبوا و اقروا الدروس لشهر الشهریور . هذا جزاکم بما عملتم

و آن ها با چهره هایی سیاه و منقلب رفتند .

و ناگاه آن منادی رو به ما کرد و با صدایی آرام به ما گفت :

going and enjoy from summer

و ما با خوشحالی به سراغ تابستان رفتیم و پاداشمان را به طور کامل و تمام گرفتیم .

                                       و الله سریع الحساب 

                                                                       والسلام

برسد به دست آقا

هر چند که خسته ایم از این حال نیا                           شرمنده اگر ندارد اشکال نیا

ما خط تمام نامه هامان کوفیست                               آقای گلم زبان من لال نیا

از من بی سر و پا به ...

آقا جون ، سلام .

 نمی دونم این روز ها خوشحالید یا نه .  از این که لااقل توی این روزها این شیعیانت یکم

 بیشتر به فکر شما هستند باید خوشحال باشید . ولی شاید توی اون دو روز  که کارنامه شون رو می 

خونید دلتون می گیره .*آقا جان ! اگه بخوام از بی وفایی های دوستانت با شما حرف بزنم  حقا که مردم

 کوفه هم به تاریخ شک می کنن . این که میگم دوستانت نه این که ما همه عاشقای شماییم ؛نه, به

 خاطر اینه که شما برای ما دوست هستی . ما که یار نیستیم آقا، فقط باری بر دوش شماییم .   

نمی دونم  ولی انگار شهر این چند روزه بیشتر بوی پیراهن یوسف رو میده . 

توی هر کوچه که پا میذاری همه جا اسم شما روش آذین بسته. آقا جون تولدت مبارک . یا مولا . 

امشب سر کوچه با چند تا از بچه ها برای شما جشن گرفته ایم . نمی دونم امشب جشن تولدت رو

 کجا می خوای بگیری ؛ تو کربلا یا شایدم رو سر قبر مادرت ؛ ولی شما رو به پهلوی شکسته ی 

مادرت قسم می دم که یه سر به مجلس ما هم بیای . ضمنا یه خواسته ی دیگه هم از شما دارم که

 جلوی جمع نمی تونم بگم ؛ خودتون می دونید ؛ اگه قابل دونستید اون رو هم قبول کنید .

این شعر رو هم خودم ساختم . تقدیم به شما :

          تولد ،  تولد ، تولدت مبارک                                              تولد ،تولد ، تولدت مبارک

          بیا قلبمونو صاف کن                                                             تا ما بشیم فدایت 

          به امید ظهورت                                                               شویم خاک کف پایت  

           تولد ،  تولد ، تولدت مبارک                                             تولد ،تولد ، تولدت مبارک  

به امید اون روزی که نماز ظهرمون رو نوی کعبه به امامت شما بخونیم.

شب به یاد ماندنی . . .

هوا خیلی سرد بود . اونقدر که استخون های آدم می سوخت .  اما چه کنیم ، یک امام رضا که بیشتر

 نداریم . سوار دوچرخه شدم و راه افتادم  ...

شب شهادت ثامن الحجج (ع) به دفتر رفتم . و این شب آخر بود ...

توی این سه شب ، سه نفر مداح بودند و به حق که نفسشون گرم بود .

                                                                                                                                  شب اول - حاج کاظم بدری

      شب دوم- آقای رامشینی                                                                                             و شب سوم ...

وارد دفتر که شدم مثل همیشه با همه سلام علیک کردم . و توی حلقه ی حاج آقای غفوری نشستم .

یک دفعه هادی  به من گفت :(( امشب مداح نداریم . مداحی می کنی ؟ ))

من هم بدون هیچ آمادگی گفتم : (( بله. )) من حتی نمی دونستم چه نوحه ای باید بخونم .

به ساعت نگریستم . حدود 45 دقیقه وقت داشتم . سریعا یک نوحه از اینترنت دانلود کردم .

و گوش کردم...

و متنش را نوشتم...                          <<و همه ی این ها در 30 دقیقه>>             

و آهنگش را یاد گرفتم ..

و موعد قرار رسید . هنگامی  که میکروفون را از مسئول صوت گرفتم  در دلم به آقا گفتم :

                             (( یا علی ابن موسی الرضا ، خودت کمکم کن ))

و من شروع کردم:

                     امام هشتم دین خدایی                                 امید اول و آخر مایی

                     پسر فاطمه امام رضایی                                 یا امام رضا، یا امام رضا

                                                             .

                                                             .

                                                             .

و بعد این نوحه همه راضی یودند . حتی حمید ! و آن نوحه شد نوحه ی منتخب سال !!!!

 دانستم که آن شب علی بن موسی الرضا به مددم  آمده . و هنوز که هنوز است همه آن نوحه را به

 یاد دارند. و همه ی  آن ها آن شب جیگرشان پر شرب شد .   

                                   

 

و بالاخره گاوها نیز تصمیم خود را گرفتند . . .

در این فضای شلوغ و مزدحم امروزی که هرکس بالاخره تصمیم خود را می گیرد و به جمع تصمیم 

گرفته  ها وارد می شود و با ثبت آن در فضاهای مجازی چون دربست و سرگذر آن را در کلکسیون 

افتخارات خودثبت می کتد ، گاو ها نیز در اقدامی جسورانه تصمیم خود را گرفتند .

آن ها دریافتند که فقط برای خوردن و شیر دادن آفریده نشده اند . همچنین دریافتند که زندگی در

 جهان امروزی که جهانی ماشینی است و تنبلی در آن موج می زند  کاری بس ابلهانه و سفیهانه 

است . 

پس از مدت ها مذاکرات 1-6 با دیگر گاو های گاوداری و سازمان گاو های متحد آن ها تصمیم گرفتند 

به ورزش روی بیاورند و با ثبت آن در مثبت منفی به جهانیان اثبات کنند که طبیعت روی مخالف ها بنا 

شده است. آن ها پس از مدتی به این شکل درآمدند :  

حال ایمان آوردید که طبیعت رو مخالف ها بنا شده است . وگرنه گاو کجا و ورزش کجا . . .

   

کربلا ... در انتظار تو

ای سرزمین رادمردی ... ای سرزمین آزادی 

نمی دانم چه سری در دل خاک توست که قلب هر شیعه با شنیدن نام  تو به جنب و جوش می افتد

نمی دانم چرا چند روزیست مرغ دلم خیلی حال و هوای پرواز به صحن و سرای تو را دارد اما چه کنم 

که زندان هوایم نمی گذارد  از درونم پر بکشم .     

و کربلا...

به حق مردی که تو او را در سینه ی خود پذیرفته ای ما را هم دعوت کن...و بدان که روزی می آییم...

روزی که مهدی فاطمه آمد ... ما هم می آییم