افتخار جدید من

الآن  که این مطلب را می نویسم  هرگز نمی توانم در پوستین خود بگنجم . امروز افتخاری کسب کردم بس مهم . حتی مهمتر از دوم شدن توی جشنواره ی امین .*

گویا که در این ماه خداوند به بنده ی ذلیلش عنایت کرده و موفقیت بزرگی را نصیب او گردانیده . 

آری بار دیگر می تونم سرم رو بالا بگیرم و بگم 

                                                   ایها النویسندفون * النشریة . انا کمثلکم .                         

باید بگم که من نویسنده ی نشریه شدم .

..................................................................................................................................

* دوم شدن توی این جشنواره از این بابت برای من مهم بود که من تونستم یه پله بالاتر از این رفیق دربستی مون بایستم .

* اعراب حرف ((گ)) را در الفبای خود ندارند

تذکر بسسسسسسسیار مهم :

کل این متن شوخی بود . ما  انگشت کوچیکه ی همه ی نویسندگان نشریه ایم .

ماه رمضان اومد

 و بعد چنین گوید : این فقیر بی بضاعت و متسمک به اذیال اهل بیت رسالت ، علی بن رحمت الله زاهدی (( ختم الله لهما بالحسنی و السعادة )) که چون به 

مقتضای اخبار بسیار ، ثابت شده است که از اعظم کارها یافتن سوژه برای نوشتن در این تکه صفحه ی اینترنتی است لهاذا به خاطر عدم وجود سوژه دست به 

کیبورد شده و این تکه نوشته را بتایپیدم  و در آن از تمامی دوستان و رفقا تقاضای نصرت و یاری نموده برای یافتن سوژه . 

ازهمگان خواستاریم که در این موج وبلاگی جدید شرکت نموده .

ضمنا توجه تان را جلب نموده به این که متن قلمبه و سلمبه ی ابتدا از مقدمه ی کتاب منتهی الآمال محدث قمی بود !

همچنین  ماه بندگی خدا را به شما تبریک و تهنیت می گویم . باشد که در این ماه بنده شویم .

و اندر باب کارنامه

و بالا خره پس از 8 ماه و 24 روز و 8 ساعت جان کندن امروز با دلی آرام به سوی دیدار یار حقیقی 

شتافتم . 

                   (( یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة ))

 بدانید که کارنامه را به دست راستم دادند و هنگامی که آن را گرفتم لبخندی بس ملیح از شادی بر لبانم

 نقش بست . از همان اول هم می دانستم روز حساب در کار است .

.

.

.

 در همین حال خوش بودم که ناگاه منادی صدایی برآورد که لرزه بر اندامم افتاد :

یا متقلبین و یا تنبلون ! انتم اصحاب الخسر . اذهبوا و اقروا الدروس لشهر الشهریور . هذا جزاکم بما عملتم

و آن ها با چهره هایی سیاه و منقلب رفتند .

و ناگاه آن منادی رو به ما کرد و با صدایی آرام به ما گفت :

going and enjoy from summer

و ما با خوشحالی به سراغ تابستان رفتیم و پاداشمان را به طور کامل و تمام گرفتیم .

                                       و الله سریع الحساب 

                                                                       والسلام

شب به یاد ماندنی . . .

هوا خیلی سرد بود . اونقدر که استخون های آدم می سوخت .  اما چه کنیم ، یک امام رضا که بیشتر

 نداریم . سوار دوچرخه شدم و راه افتادم  ...

شب شهادت ثامن الحجج (ع) به دفتر رفتم . و این شب آخر بود ...

توی این سه شب ، سه نفر مداح بودند و به حق که نفسشون گرم بود .

                                                                                                                                  شب اول - حاج کاظم بدری

      شب دوم- آقای رامشینی                                                                                             و شب سوم ...

وارد دفتر که شدم مثل همیشه با همه سلام علیک کردم . و توی حلقه ی حاج آقای غفوری نشستم .

یک دفعه هادی  به من گفت :(( امشب مداح نداریم . مداحی می کنی ؟ ))

من هم بدون هیچ آمادگی گفتم : (( بله. )) من حتی نمی دونستم چه نوحه ای باید بخونم .

به ساعت نگریستم . حدود 45 دقیقه وقت داشتم . سریعا یک نوحه از اینترنت دانلود کردم .

و گوش کردم...

و متنش را نوشتم...                          <<و همه ی این ها در 30 دقیقه>>             

و آهنگش را یاد گرفتم ..

و موعد قرار رسید . هنگامی  که میکروفون را از مسئول صوت گرفتم  در دلم به آقا گفتم :

                             (( یا علی ابن موسی الرضا ، خودت کمکم کن ))

و من شروع کردم:

                     امام هشتم دین خدایی                                 امید اول و آخر مایی

                     پسر فاطمه امام رضایی                                 یا امام رضا، یا امام رضا

                                                             .

                                                             .

                                                             .

و بعد این نوحه همه راضی یودند . حتی حمید ! و آن نوحه شد نوحه ی منتخب سال !!!!

 دانستم که آن شب علی بن موسی الرضا به مددم  آمده . و هنوز که هنوز است همه آن نوحه را به

 یاد دارند. و همه ی  آن ها آن شب جیگرشان پر شرب شد .   

                                   

 

و بالاخره گاوها نیز تصمیم خود را گرفتند . . .

در این فضای شلوغ و مزدحم امروزی که هرکس بالاخره تصمیم خود را می گیرد و به جمع تصمیم 

گرفته  ها وارد می شود و با ثبت آن در فضاهای مجازی چون دربست و سرگذر آن را در کلکسیون 

افتخارات خودثبت می کتد ، گاو ها نیز در اقدامی جسورانه تصمیم خود را گرفتند .

آن ها دریافتند که فقط برای خوردن و شیر دادن آفریده نشده اند . همچنین دریافتند که زندگی در

 جهان امروزی که جهانی ماشینی است و تنبلی در آن موج می زند  کاری بس ابلهانه و سفیهانه 

است . 

پس از مدت ها مذاکرات 1-6 با دیگر گاو های گاوداری و سازمان گاو های متحد آن ها تصمیم گرفتند 

به ورزش روی بیاورند و با ثبت آن در مثبت منفی به جهانیان اثبات کنند که طبیعت روی مخالف ها بنا 

شده است. آن ها پس از مدتی به این شکل درآمدند :  

حال ایمان آوردید که طبیعت رو مخالف ها بنا شده است . وگرنه گاو کجا و ورزش کجا . . .