مسافر کربلا (1)

دوست دارم براتون بی مقدمه از این سفر بنویسم . سفری که هر کس آرزوشه یه بارم که شده به این سفر بره . فقط امیدوارم هرکی که آرزوشه به اونجا برس

 آخر به آرزوش برسه . به این حرف هم معتقد نیستم که میگن آدم باید لایق بشه تا به کربلا بره . به قول روحانی کاروانمون :(( اومدن به این سفر

معنوی نه قسمته و نه همت . بلکه فقط دعوته ))

روز جمعه 22 اسفند حول و حوش ساعتای 3 بعد از ظهر از خونه مون راه افتادیم . به ترمینال که رسیدیم سوار اتوبوس  شدیم . وقتی به چشم همه ی

 اونایی که برای بدرقه اومده بودند نگاه کردم ، متوجه شدم  اکثرشون دارن گریه می کنند . عشق حسین زمان و مکان نمیشناسه . خلاصه به سمت قم راه

افتادیم . اینکه آغاز سفرمون با رفتن به زیارت حضرت معصومه (س) شروع میشد لذت این سفر رو برام صد چندان کرده بود . داخل اتوبوس یا صلوات

میفرستادم یا به مداحی گوش میکردم . باورم نمیشد که دارم به عتبات میرم . یعنی هنوز که هنوزه هم باورم نمیشه که من به اونجا رفتم .

کنار پنجره به بیرون نگاه می کردم .

.

.

.

جاده ها . . . . مرا به کجا می برید ؟؟؟؟

......................................................................................................................................................

انشا الله این سفرنامه به زودی زود باز هم بروز خواهد شد . از دفعات دیگر حجم مطالب هم بیشتر خواهد .