تجربه 18 روز مسئولیت

خدا رو شاکرم که به من اجازه دادند برای مدتی هرچند کوتاه ، کمی بیشتر درگیر کارهای هیات بشوم . 18 روز بیشتر در جریان مسائل قرار بگیرم . اول اینکه جدا تا قبل از این چیز دیگری فکر می کردم . در هفته های قبل ، ما یکی دو ساعت هیات هفتگی مان را می آمدیم و چه کار داشتیم به کارهای دیگر . اما در این 18 روز فهمیدم که کار سخت است . وقت می خواهد . حوصله می خواهد . هماهنگی می خواهد . لذا از خداوند متعال برای مسئول قبلی و البته همیشگی هیئت (حمید آقا ) و مسول کنونی هیات (مصطفی) توفیق بیشتری را خواستارم . خواب پس این یک مورد که فهمیدم کار سخت و جدی است .

مورد بعدی این بود که روحیه کار گروهی در من شکل گرفت . تا قبلش بیشتر با توجه به وظیفه ام که در هیات توفیق داشتم ؛ چندان درگیر کار گروهی نمی شدم . مداحی و یک پخش فیلم خیلی کار گروهی نمی خواست . اما در این 18 روز فهمیدم که کارهای خود را می توان گروهی هم پیش برد . کار های زمان گیر خیلی زود تر با روحیه کار گروهی پیش می رود . وقتی کار باشد ناخودآگاه خیلی از رفقا می آمدند و یک گوشه کار را می گرفتند . در این زمینه ها روی بچه های رویش در بحث کارهای داخل مجموعه مثل نظافت و تدارکات و ... می توان حساب ویژه ای باز کرد . البته به این نکته هم پی بردم که نمی توان همه کار ها را به بچه ها سپرد . باید یک یا چندین بزرگتر حتما پای کار باشند . در این زمینه علی آقای عبادی کمک زیادی به ما کردند . خدا انشا... به نحو احسن از ایشان قبول بکنند .

در بحث کارهای هیات بعضی از رفقا واقعا نقش کلیدی داشتند . و میتوانم بگویم در بسیاری از کارها حضور خیلی مهمی داشتند . نمونه ی روشنش هم آقا سید جلیل بود که واقعا چه در بحث دکور و چه در کارهای دیگری که به ایشان واگذار می شد کارش را به نحو احسن انجام میداد . بارها من خودم دیدم که از خوابش می زد و علی رغم کسری خواب شدید می ایستاد و کار های هیات را انجام می داد . به حالش غبطه می خورم و از خدا می خواهم که اجر کاملش را نصیب سید بگرداند . اما حتما باید تدبیری اندیشیده شود و بحث جایگزینی نیروها پیگیری شود . نشود که مثلا اگر چند سال دیگر سیدجلیل به یک شهر دیگر رفته بود کار هیات روی زمین بماند .

یکی دیگر از محاسن هیات برای خودم این بود که اسم خیلی از رفقا را یاد گرفتم ! رفقایی که شاید چندین ماه در هیات آن ها را دیده بودم ولی حالا چون خیلی درگیر کار نبودیم حتی اسمشان را یاد نگرفته بودم . دوستی مان با رفقای خوب هیات بیشتر از قبل شد و خدا را بابت این شاکرم .

نکته بعدی اینکه ما هر قدر هم بخواهیم با برنامه ریزی و راس ساعت برنامه را شروع کنیم باز هم یک مورد برنامه ریزی نشده پیش می آید و حتما برنامه آنطور که ما می خواهیم راس ساعت تمام نمی شود . حداقل پانزده الا بیست دقیقه به آن زمانی که برای هیات متصور شده ایم اضافه باید کرد .

به این گفته ی حاج آقای اسماعیل زاده(حفظه الله!) هم بیش از پیش ایمان آوردم :((علم کار خیر هیچ وقت روی زمین نمی ماند . این ماییم که باید خودمان را به آن برسانیم .)) شاید گاهی وقت ها دلمان خالی میشد که مثلا این هفته پول نداریم و نمی توانیم افطاری بدهیم اما متوجه میشدیم که هیات این هفته بانی دارد . واقعا و قلبا اگر بخواهیم که برای خدا و اهل بیت کار کنیم خودشان پول آن را می رسانند و هیچ نگرانی در این زمینه وجود نخواهد داشت .

در این 18 روز هم من از صمیم دل اعتراف میکنم که من هیچ کاری نکردم  . هر کاری بود رفقا خودشان با همکاری هم انجام می دادند . لذا از خدا می خواهم که به حق امام حسن مجتبی (ع) با دیده ی رحمت به این اعمال کم و کم ارزش من نگاه بکند . ما که کاری نکردیم ولی ما را هم با بقیه رفقا که خالصانه زحمت کشیدند نگاه کند .

این حدیث هم کمی دل آدم را میلرزاند :

یا مَعاشِرَ قُرّاءِ القرآنِ، اِتَّقُوا اللّه َ عزّ و جلّ فیما حَمَلَکُم مِن کتابِهِ فإنّی مَسؤولٌ و إنّکُم مَسؤولُونَ ، إنّی مَسؤولٌ عن تَبلیغِ الرِّسالَةِ ، و أمّا أنتُم فَتُسألُونَ عمّا حُمِّلتُم مِن کتابِ اللّه ِ و سُنَّتی .
 اى جماعت قاریان قرآن! از خدا درباره [عمل به] کتابش که به دوش شما نهاده است، بترسید ؛ زیرا که هم من بازخواست مى شوم و هم شما؛ من درباره تبلیغ رسالت بازخواست مى شوم و شما درباره کتاب خدا و سنّت من که بر دوش گرفته اید بازخواست مى شوید

 

و در آخر امیدوارم که زحمات رفقا در هیات باعث بشود که ثانیه و حتی لحظه ای ظهور حضرت مهدی (عج) جلو بیافتد .امیدوارم زحمات رفقا باعث بشود که لبخندی بر روی زیبای حضرتش نقش ببندد . که انشالله همینطور است ...

 

ربنا تقبل منا هذالقلیل

علی زاهدی -15رمضان 1437

1/4/1395

مطابق با شب میلاد حضرت امام حسن مجتبی(ع)